Icarus
Steno Padilla
Araw-araw kong ninanakaw ang mga sulyap
patungo sa iyo, tulad ng pagsilip ng ina sa
silid ng anak bago siya humimlay sa kama.
Sa bawat pagtanaw ay kinukumutan kita
ng matatamis na salita at mga pangarap
na sa aking isip ay laging hinuhulma.
Nilalanghap ko ang samyo ng pag-asa
at ipinababango ito sa aking katawan
hanggang ako at ang pag-asa ay maging isa.
Ito nga ay gagawin kong kalasag upang
sanggahin ang saksak ng pangungulila
sa pusong makailang-ulit nang lumaban,
nadarang, nasaktan at muling nasugatan—
paulit-ulit at paikot-ikot na parang mga
gamugamo sa nagniningas na lampara.
Ngunit mapaso at masunog man ang pakpak
ay pilit pa rin akong lilipad papunta sa
iyo, dahil sa mundo ko ay ikaw ang liwanag.
Icarus
Every day I steal glances
toward you, like how a mother checks on
her child’s room before she lies in bed.
In every gaze, I blanket you
with sweet words and dreams
that I constantly shape in my mind.
I smell the scent of hope
and perfume by body with it
until I and my hope become one.
I will turn this into a shield with which
to block the stab of longing
in the heart that has fought countless times,
that dried up, got hurt, and got wounded again––
repeatedly and whirlingly like the
moths flaming in the lamp.
But even if these wings are seared and burned
I shall still strive to fly towards
you, for in my world you are the light.
